Mr. Lucky in Perth part 2! The story continues!

Hallo vrienden, familie, kennissen en bekenden overal op dit bolletje!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van mij heb laten horen via dit blog. Langer dan een maand om precies te zijn zie ik net. Tijd om weer eens even wat van mij te laten horen lijkt mij. Dit keer geen uitgebreid verhaal over spannende avonturen die ik beleefd heb, want hier in Perth, waar ik nog steeds ben, is het niet zo spannend als in Azië hoor. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het hier niet naar mijn zin heb. Maar ik ben er wel achter gekomen dat Azië echt grote indruk op mij heeft gemaakt. Het is gek, maar zoiets merk je pas echt wanneer je er alweer een tijdje weg bent. Dan vertel je wat verhalen over de bijzondere dingen die je meegemaakt hebt en laat je weer wat foto's zien van je reis tot dusver en dan pas kom je erachter waar je eigenlijk mee bezig bent. In je eentje met je rugtas, erop uit trekken en wel zien waar je terecht komt. En wanneer je een tijdje aan het reizen bent kom je er ook pas achter dat er eigenlijk geen grenzen zijn! Daarmee wil ik zeggen, dat alles wat je ongeveer gepland hebt helemaal niet zo hoeft te gaan hoe je het van tevoren bedacht hebt! Waarom zal ik niet na Perth in het vliegtuig stappen naar een heel ander wereld deel bijvoorbeeld? Why not!? Als ik daar zin in heb, kan ik dat "gewoon" doen! En dat gevoel, dat gevoel is het beste wat je maar kan hebben geloof ik. Ik merk aan mezelf dat ik weer erg graag verder wil en misschien niet alleen nog Australië wil zien. Ik vind het erg moeilijk om nu op 1 plek te blijven, ik wil weer nieuwe indrukwekkende dingen zien, nieuwe mensen leren kennen en mooie verhalen meemaken! Ik weet dat die dingen ook echt wel weer gaan komen, maar wanneer ik nu alweer bijna 2maanden in Perth ben, begint het weer heel erg te kriebelen om mijn tas te pakken, op te staan en geen flauw idee hebben waar ik 's avonds zal slapen. Dat onbekende en avontuurlijke is echt het mooiste wat er is!

Maar goed, nu weer even terug naar de realiteit! Ik ben dus nog steeds in Perth! In mijn vorige blog vertelde ik dat Guy en ik waarschijnlijk niet meer konden werken voor Nick zijn bedrijf, omdat hij niet meer genoeg werk voor ons zou hebben. Nou, inmiddels zijn we nu in week 8 en nog steeds hard aan het werk voor hem! Hij was erg tevreden over onze werkzaamheden en wilde eigenlijk niet van ons af. Daarom heeft hij bedacht, dat wanneer er even wat minder werk was, wij wat dagen in zijn eigen tuin aan de slag konden. Ook heeft hij ons na de eerste week een hoger salaris aangeboden. Dus tja, wie zijn wij om dan nog verder te zoeken naar ander werk!
Bij Nick kunnen we allerlei klusjes doen rondom zijn huis. Van gras maaien tot dingen schilderen, bladeren van daken afhalen tot geulen voor leidingen graven, allerlei klusjes dus. We hebben, in de afgelopen 8 weken, alles bij elkaar ongeveer 4/5 dagen rond zijn huis gewerkt en voor de rest waren we "gewoon" met de rest van de werknemers aan het werk om verschillende tuinen aan te leggen. Nick heeft nog 3 man voor zich werken, Cameron en Kerwin beide in de 40 en Joel van 18jr. Een erg leuk en hardwerkend team bij elkaar. Iedere dag werken we vanaf 7uur 's ochtends tot ongeveer 15:30uur 's middags, met 15minuten pauze rond 11uur. Dat is dus wel even anders dan om de 2 lesuren een pauze zoals ik gewend was als docent. Maar ik vind het heerlijk werk! Lekker buiten, meestal in de zon, maar soms ook in wat regen (voel mij dan weer een beetje zoals thuis;-)). Lekker bezig zijn met het aanleggen van tuinen. Van Dingo rijden, tot schors sjouwen. Van gras aanleggen tot planten inplanten, ik vind het allemaal leuk en doe het met alle plezier!

Verder logeerden wij tijdens mij vorige blog nog bij Nick en zijn gezin in hun huis in de bergen. Na 2 weken daar gelogeerd te hebben kregen zij familie vanuit Zuid-Afrika op bezoek en moesten wij dus naar een ander onderkomen op zoek. We hadden het zusje van Nicks vrouw ondertussen ook al leren kennen en die had aangeboden dat wij wel bij haar konden logeren. Andrea (29jaar) en haar man Paul wonen samen in Perth zelf, op ongeveer 10min rijden van de stad. Ze hebben een heerlijk ruim huis en geen kinderen. Dus hadden ze nog wel 2 slaapkamers vrij voor ons! Wat een geluk weer! Is niets backpackers aan!;-) Guy en ik slapen beide dus in een eigen 2 persoons bed en ik heb ook nog eens een dikke tv op "mijn" kamer! Als jullie denken dat dat alles is.... HET KAN NOG GEKKER!! :-) Paul en Andrea hebben 3 auto's, 2 die ze beide dagelijks gebruiken en een 20jarig, wit beest! Een nissan, met spoiler en al. Nu moeten wij bijna iedere dag de bergen in om naar ons werk te gaan. Dat is met de bus ongeveer 1,5 tot 2uur reizen en met de auto maar 35min. Nu zijn Paul en Andrea zo aardig om ons de witte nissan te lenen, omdat zij hem toch niet gebruiken. Echt super aardig van ze! Nu vertrekken Guy en ik dus iedere ochtend rond 6:15uur in het donker, hier van huis met zijn tweetjes, de heenweg rijd ik en ligt Guy languit op de bijrijders stoel te slapen en 's middags lig ik met het raampje open, lekker met mijn hoofd in de zon, op de bijrijders stoel mijn middag dutje te doen. Het is echt te grappig! Alsof wij het al jarenlang zo doen! :-) Beetje ouwehoeren in de auto over voetbal, vrouwen en andere zeer belangrijke dingen (als wij niet liggen te slapen natuurlijk).
En zo schieten de weken voorbij. De auto is natuurlijk al oud en de versnellingsbak is niet meer wat het geweest is. Het is af en toe de vraag of we onze bestemming halen, omdat de koppeling er af en toe even mee ophoud, maar tot nu toe, na wat pompen en extra olie erbij, heeft het wagentje ons nog iedere keer gebracht waar wij wezen moesten.

De werkende weken vliegen op deze manier echt voorbij. Overdag werken en als we daarna tussen 4 en 5 thuis komen even de schuur in om nog even te trainen. Paul heeft daar een mooi kracht training apparaat, waarop ik mij even in club west kan verplaatsen. Zo proberen we ook dat een beetje bij te houden. Daarna doen we meestal even boodschappen en gaan gezellig met zijn viertjes eten. Paul is in het verleden chefkok geweest en staat erg graag in de keuken. Hij maakt 's avonds echt de meest heerlijke en bijzondere gerechten voor ons klaar. We hebben het al met al echt getroffen!!

In de weekenden hebben wij ons in de afgelopen weken ook erg goed vermaakt. De afgelopen 2 weekenden zijn we beide dagen heerlijk naar het strand geweest. Koelbox met bier en vlees mee voor op de bbq en verder heerlijk genieten... We gaan meestal met een hele groep en blijven tot laat op het strand hangen. Erg gezellig en bijna altijd een prachtige zonsondergang! Wat heeft een mens nog meer nodig in het weekend he... Verder zijn we nog een zaterdag naar een festival geweest hier in Perth, het onder de buitenlandse festivalgangers bekende "Creamfields", maar dat was niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Een erg klein opgezet feest, slechte "te" commerciële radio muziek en veelal jong publiek.

Verder hebben wij 2 weken geleden op een maandag heerlijk gegeten bij een gezin, waarvan wij de week daarvoor de tuin hadden aangelegd. Echt heel grappig hoe dat ging. Guy en ik raakten aan de praat met Norelle, de bewoner van het huis. Die vond het zo leuk dat wij dit deden als backpacker zijnde dat ze ons had uitgenodigd voor een diner. Hierbij leerden wij ook haar man en kinderen kennen. Het was echt gezellig die avond. Norelle had heerlijk gekookt en de wijn bij het eten was ook erg lekker! :-) Goed, het geluk kan niet op zou je denken he... Ik ga nog even door...! Want Mike, haar man, is onderdirecteur van een bedrijf wat werkzaamheden doet in het noorden bij de mijnen en daar gaat Guy misschien over een tijdje werken. Verder heeft Mike ook andere handige contacten.... en heeft hij kaarten voor ons geregeld voor een echte Ozzie rules football match!! Volgende week zaterdag gaan we naar Fremantle tegen Adelade!! En zitten we op de 3e rij precies achter de palen (waartussen gescoord moet worden)!!! O o o, houd het dan nooit op...!! Ik weet niet waarom, maar wat hebben wij het getroffen met ALLES!! Een beter begin van je reis door Australië kan toch eigenlijk niet... Wij wachten nu alleen nog wanneer iemand ons een camper voor een paar maanden te leen geeft, dan is het plaatje compleet! ;-) De andere jongens op het werk moeten ook steeds zo lachen als wij weer aankomen met: Well, you will never believe this story...

Maar goed, wij werken nu dus nog even voor Nick en zitten nog wel even gezellig hier bij Paul en Andrea. Ik hoor net dat wij zaterdag zijn uitgenodigd door Nick om weer mee te gaan op hun boot om mee te gaan naar klein eilandje voor de kust waar wij dan gaan bbqe... Tja, wat kan ik hier verder nog op zeggen. Ik ben volop aan het genieten van wat mij tijdens "mijn reis" overkomt en ben erg gelukkig.

Ik denk nog vaak terug aan mijn reis door Azië en aan de bijzondere mensen die ik daar ontmoet heb. Ik heb met veel van hun nog dagelijks of wekelijks contact. Zij maken mijn reis zo bijzonder en ik zal ze daar eeuwig dankbaar voor zijn. Wat voor sommige mensen vanzelfsprekend is, kan voor anderen heel veel betekenen. En dat hoeven maar hele kleine dingetjes te zijn. Daar kom je tijdens zo'n reis als deze maar al te vaak achter. De wereld is prachtig en heeft vele bijzondere plekken. Sommige heel ver weg, maar sommige ook heel dichtbij. Dit realiseerde ik mij laatst bijvoorbeeld toen ik tijdens het werk even in de lucht keek en bij mezelf dacht: Ligt het aan mij of is de lucht hier blauwer.... Dan kijk je om je heen tussen de bergtoppen door en zie je wat schapen wolkjes en denk je dat je in een schilderij staat. Mooie gedachten...mooie gedachten over mooie plaatjes... Plaatjes die ik nu af en toe terug kijk en mijzelf dan idd in een soort van schilderij zie.
Ik ben in zuid-Thailand, eigenlijk per toeval, begonnen met een soort van "pose" tijdens een foto die ik nam van een prachtige tempel. Ik was op dat moment alleen aan het reizen wilde toch met die tempel op de foto, want tja... He... Je bent zo ver van huis, bij een "in mijn ogen" mooi plaatje. Dat wil je delen dan natuurlijk! Dus ik de camera op de zelf ontspanner gezet, knopje ingedrukt en snel voor de tempel gaan staan... Maar, wacht eens! Ik zal mezelf niet wezen wanneer ik er normaal op ga staan! Dus draai je om, leun wat naar achter met gebogen knieën, spreid je armen en wacht 10seconden! FLITS! Want dit wil je laten zien!!!! En zo is voor mij iets begonnen, wat zo'n beetje symbool voor deze reis komt te staan. Het "Kijk eens op wat voor bijzondere plek ik nu ben" foto moment, afgekort de "Denijs pose"! Ik heb daar nu zo'n 60 foto's van gemaakt tijdens mijn reis en de meeste op mijn facebook geplaatst. Nu gebeurde iets geheel onverwachts voor mij eigenlijk... Op een gegeven moment kreeg ik wat foto's gepost op mijn facebook van vrienden uit mijn vriendenlijst die ook aan het reizen waren of op een aparte of leuke plek, voor mij of hun, waren en die hetzelfde deden. Ze plaatsen die foto's op mijn facebook en zo kreeg ik foto's van vrienden op allerlei verschillende plaatsen met de voor mij "Denijs pose" houding! Echt GEWELDIG!!! :-) Foto's van: collega's uit de sportschool, vrienden in theaterzalen, op festivals, voor de eiffeltoren, vanuit Rome, vanuit Marokko, vanuit Barcelona, van hun kinderen die de pose doen, van oude hostel eigenaren waar ik geweest ben, van mijn zussen in het buitenland, van mensen waarmee ik gereisd heb. Noem maar op! GEWELDIG!! Zo leuk om dat te zien natuurlijk! En soms ook van zo'n onverwachte hoek. Bedankt iedereen die dit heeft gedaan! Het geeft mij een erg speciaal gevoel wanneer ik zo'n foto krijg. Wanneer ik bijvoorbeeld mijn vrienden op een festival of tijdens Koninginnedag zo zie staan op een foto en weet dat ze dat speciaal voor mij gedaan hebben dan doet dat echt wat met mij..... thanx iedereen!

Goed, dit was dan weer eindelijk even een update van mij. Ik denk dat ik binnen niet al te lange tijd zal vertrekken uit Perth en ook deze bijzondere ervaringen en mensen die ik ontmoet heb nooit meer zal vergeten. Wat een start van deel 2 van mijn reis!!

Ondertussen gaat het leven ook aan de andere kant gewoon vrolijk door en staat de tijd niet stil natuurlijk! In het bijzonder voor 1 iemand niet aanstaande maandag! Voor mijn vader! Die wil ik op deze manier alvast feliciteren met zijn 60ste!!!!!! VERJAARDAG!!! Maandag is het zover en zal jij 60 jaar worden. Iets wat voor mijn reis al veel door mijn hoofd speelde en wat ik erg vervelend vond om niet bij aanwezig te kunnen zijn. Ik mis jullie allemaal heel erg en op zulke bijzondere dagen alleen nog maar meer. Maar, wanneer jij en mam mij in november op komen zoeken zullen wij op de meest bijzondere plek die wij ooit gezien hebben jou verjaardag nog eens goed gaan vieren! Een hele fijne dag maandag en bij deze nodig ik iig iedereen vast uit om bij mijn ouders in Dronten maandag gebak te komen eten! Het is maandag pinksteren, dus geen smoesjes van mensen dat ze moesten werken ofzo!! ;-) (Succes met bakken ma;-))

Verder is Appie inmiddels getrouwd! De jongen die mij vergezelde tijdens de eerste 3 weken van mijn reis heeft zijn wilde haren (als hij die nog had, waarschijnlijk achter gelaten bij een full moon party in Thailand;-)). Ik wens jou en Mirjam alle geluk van de wereld toe! (en natuurlijk bedankt voor het wachten met het trouwfeest tot mijn terugkeer!;-))

Jamal en Nasira wens ik heel veel succes, geluk en gezondheid toe in de komende weken, want die kleine kan vanaf nu ieder moment komen!

Nou, dat was het dan voor nu denk ik zo. Tot de volgende keer vanuit.... Tja, wie zal het zeggen he!;-)

De links naar de foto staan weer onderaan dit blog, daar zie je de "Denijs pose" foto's in een map en de andere foto's vanuit Australië, in de 2e map. Veel kijk plezier!

X, Jesse.

"Denijs pose" foto's:

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.390113660999703.99619.100000032162818&type=3&l=26123f6328

Australië foto's:

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.406401826037553.102975.100000032162818&type=1&l=316ae3adbc