The Crazy Dutchman in his Top Gear.

Het is maandagochtend 7uur. De wekker gaat en ik kruip uit mijn stapelbed in het hostel waar nog ongeveer 8 andere jongens liggen te slapen. Ik probeer zo zachtjes mogelijk te doen om niemand wakker te maken. Klim naar beneden, doe mijn sportkleding aan, pak mijn rugtas en vertrek uit de kamer van het backpackers hostel in Hanoi. Vandaag is het zover! Alle voorbereidingen zijn getroffen..uhhh... Voor zover daarvan gesproken kan worden.. ;-) Jawel, ik had toch echt wel nog iets gedaan qua voorbereiding op dit hachelijke avontuur op de brommert. Ik had even een Vietnamees sim- kaartje gekocht, zodat ik overal op internet kan om zo tijdens mijn rit op mijn telefoon kon zien waar ik was en waar ik heen moest. Toch best handig lijkt mij. Verder had ik ook nog een landkaart van Vietnam gehaald om mijn route te bekijken. En dat was het wel qua voorbereiding.. Ik had ook pas een paar dagen hiervoor bedacht dat ik dit zou doen natuurlijk. Ik had een vrij simpel en duidelijk plan: Ik ben nu in het noorden en ik moet naar het zuiden.. Let's do it!! Ik zie wel waar ik uitkom en hoe het verder zal gaan. Avontuur!

Iets met goed begin en het halve werk.

Ik was niet om 7uur opgestaan om mooi optijd te vertrekken hoor. Nee, ik ging eerst nog even naar Vincent en Anne om nog even bij hun in het hotel te trainen. Tja, als je dan eens een keer met wat gewichten kunt trainen ipv opdrukken en een resistance kabel, dan gaan we dat doen ook! Na het trainen nog even met Vin achterop naar een pakkenzaak om voor blousjes te kijken. Dat was helemaal niets. Dus bracht ik Vin weer terug en jawel!! Nu kon het dan echt beginnen!!! Met dat nog niet gezegd te hebben... Jawel! Vincent ging naar binnen, ik wil de bike weer aantrappen (want het nog goed uitziende brommertje had al aardig wat moeite met de elektrische start) en hoppa!!! Trap ik toch heel zijn kickstart naar zijn gallemiezen!!! ....... Ok, je moet nog een dikke 2.000km naar het zuiden en.... Dat ben je van plan op een brommer die je nog voor vertrek al dusdanig hebt gesloopt dat je hem nu al aan moet rennen! Dat noemt men nog eens "een uitdaging"!!! Of niet dan!!??? De vriendelijk lachende portier liet mij even zien hoe dat aanlopen in zijn werk ging en hop hop, snel terug naar het hostel om mijn tassen te pakken en optijd uit te checken. Na het uitchecken ben ik maar even naar een Vietnameesje gegaan die aan die dingetjes sleutelen, daarvan zijn er ongeveer 86.000 door heel Vietnam (zomaar een getal, zijn er dus heel veel en zitten overal;-)). Gelijk op de hoek van het hostel zaten 2 van die mannetjes. Begonnen gelijk te sleutelen en te doen en zomaar weer klaar! Kickstart deed het weer! Even afrekenen: 10.000 Dong. Ik zal dit maar 1keer in mijn blog zetten, dan kunnen jullie zelf even het rekenwerk doen ;-) 1 euro staat gelijk aan ongeveer 27.000 Dong).

Day 1.

Dan was het nu echt tijd om te beginnen met mijn bike ride door Vietnam. Ik maakte mijn grote backpack, met regenhoes eromheen, vast op het rekje achterop. Dit ging heel makkelijk met de ouwe binnenband en een andere strap. En zette vervolgens mijn kleine backpack tussen mijn benen voor mij neer. En dit is de manier waarop ik het moet gaan doen. Het voelde echt raar om dan echt op dat ding weg te rijden, niet goed wetende wat mij te wachten stond of hoever dit kleine, blauwe tweewielertje mij zou brengen. Maar goed, ik had zin in dit laatste avontuur van mijn hele reis. Mijn laatste "echte" challange!! HOP HOP GAS EROP!!! SLAPEN IS VOOR APEN!! En daar ging ik dan. Eerst maar eens uit Hanoi zien te komen. Ik had van degene van wie ik het blauwe racemonster had gekocht wat tips over de route gekregen. Hij had mij geadviseerd eerst maar eens flink door te rijden richting Hue. Een plaats ongeveer 800km verderop. Ik moest gewoon zo snel mogelijk uit Hanoi zien te komen en dat was eerst een stuk over de A1. Erg grappig, want er loopt hier maar 1 snelweg van het noorden naar het zuiden, idd de A1... Deze had ik in de stad al vrij snel gevonden. En echt, wat een gekkehuis zeg! Levensgevaarlijk! Dikke vrachtwagens overal, nog eens een paar duizend brommers erbij en dan te bedenken dat er eigenlijk geen regels zijn. Overal getoeter, brommers en vrachtwagens die elkaar op iedere mogelijke manier inhalen. De vluchtstrook, wat niet echt een vluchtstrook is, maar gewoon een extra rijbaan aan de rechterkant zeg maar. Het was dus echt een gekkehuis! Ik dacht al vrij snel: "Waar ben ik in godsnaam nou weer aan begonnen!". Maar goed, dit was natuurlijk wel avontuur! En daar houd ik wel van!:-) Snel even een mondkapje gehaald, want van die uitlaatgassen ga je je ook niet fijner voelen.
Ik was al vrij snel uit de grote stad en het verkeer werd hier al iets rustiger. Waar er eerst nog een afscheiding tussen de rijbanen was, was het nu een "normale" weg geworden, waarbij we met een nieuw gevaar te maken hadden. Namelijk het tegenliggend verkeer! Ik zal even kort uitleggen hoe het hier in zijn werk gaat. Over het algemeen rijden de meeste brommers een beetje meer rechts, zodat de vrachtwagens en auto's er al toeterend wat makkelijker langs kunnen. Voor het inhalende verkeer geld: Inhalen kan altijd! Tenzij er echt een tegenlichende bus, vrachtwagen of auto in de buurt is. Dit moet dan wel binnen 40 meter zijn, want anders kan er gewoon ingehaald worden... Goed en dit gebeurt dus ook echt zo! Jij op je brommer hebt dus eigenlijk geen enkele vorm van betekenis in dit verhaal.. Het gebeurt dus maar al te vaak dat jij op je brommer vrolijk aan het rijden bent op jouw rijbaan en dat er plots een tegenlichende bus al toeterend en met lichten seinend recht op je af komt! Dan moet jij dus gewoon even op het smalle stukje wat nog rechts van de rijbaan is gaan rijden of stoppen. Dit stukje is zo smal dat het geen eens een vluchtstrook te noemen is. Goed, dit was dus de situatie waar ik dag 1 mee te maken had. Het kon ook niet anders, want ik moest uit Hanoi zien te komen. Rond 5uur hotel opgezocht en zo was ik 160km verder en aangekomen in Thanh Hoa. Hier ben ik eens even rustig op de kaart gaan kijken en een soort van plan voor mijn route gemaakt.
Ik wilde nu zo snel mogelijk van de snelweg af, die was namelijk geen f* aan met al dat verkeer zo. Ik wilde de bergen in! Nu is Vietnam een vrij smal land van noord naar zuid, met aan de ene kant de zee en de A1 en aan de andere kant de bergen en daar loopt de Ho Chi Minh Highway doorheen, die moest ik hebben!

Day 2.

Het was tijd om meer landinwaarts te trekken. Een klein stukje naar het zuiden en dan rechtsaf richting de HCM highway. Zo gezegd, zo gedaan. Het was gelijk een stuk rustiger op de weg, alleen wat locals en af en toe zie je een groepje scholieren fietsen. Een prachtige kronkelweg met aan beide kanten grote rijstvelden waar je her en der een puntvormig bamboehoedje ziet werken. Echt een prachtige weg, hier doe ik het voor! Naarmate ik meer landinwaarts trok werd het wel steeds kouder en wat meer bewolkt. Het miezerde en ik werd er zeiknat door. Even snel een legerbroekje gehaald langs de weg en weer door. Ondanks het weer begon ik mij meer en meer te realiseren waar ik mee bezig was. De omgeving was zo mooi en het werd alleen nog maar mooier, want daar was de Ho Chi Minh highway en de bergen! Ongelofelijk wat mooi! Verscholen in de wolken zag ik overal om mij heen weer die kleine stijle rotswanden omhoog komen. Een soort Ha Long bay, maar dan op het land. Op deze weg was het mooi rustig, bijna geen verkeer, alleen de locals zo'n beetje en af en toe zag je eens een vrachtwagen voorbij komen. Al met al was het zo mooi allemaal en de regen, de regen maakte helemaal niets meer uit. Zeikesnat werd ik, maar ik kon alleen maar genieten. Had inmiddels nog maar een trui onder mijn doorweekte regenjack aangedaan en die hielp gelukkig goed tegen de kou. Ik reed toch de hele tijd ongeveer tussen de 60 en 80 op dat brommertje en je zit toch verder gewoon stil, dus erg warm krijg je het over het algemeen met die regen niet. De brommert had ook wel wat te leiden onder deze weers omstandigheden. Wanneer ik stil stond viel hij iedere keer uit en bij het starten maakte hij ook "vreemde" geluiden. Maar goed, wanneer hij rijdt, rijdt hij. Dus volgas door, we zien wel tot waar we het halen.. Ik rijd af en toe door kleine dorpjes en voor de rest lange stukken met de bergen aan beide kanten met hier en daar nog wat rijstvelden. Af en toe spookt het even door mijn hoofd wat te doen wanneer ik bij zo'n stuk nou stil kom te staan..maar goed, niet teveel aan denken.
De mensen in dit gebied praten absoluut geen engels, helemaal niets. Met handen en voeten probeer je ze af en toe duidelijk te maken wat je wilt en dan moet je nog maar afwachten wat je krijgt. Heb het daar af en toe moeilijk mee. Want na een lange dag op de brommer heb je honger. Wanneer je dan niets kan bestellen, omdat ze maar 1 gerecht hebben is dat best lastig. Helemaal wanneer je een of ander lokaal prutje voor je neus krijgt, wat je na 2 happen echt niet weg kan krijgen. Maar goed, dit hoort erbij. Ik was aangekomen in Tan Ky,150km verderop.

Day 3.

Wederom een prachtige rit door de bergen. Nu ging het ook prachtig steil omhoog, met mooie haarspeld bochten en prachtige uitzichten. Het regende de hele dag, maar daar was ik nu wel aan gewend. Ik genoot nog volop en volgens mij heb ik dat nog nooit zo gehad in die weersomstandigheden. Hier kon je gewoon niet anders. Je was nu daar, deed dit op een brommer en gedurende de dag ben je heerlijk aan het wegdromen over van alles en nog wat. Heb heerlijk de hele dag muziek in tijdens het rijden, wat mij echt goed doet. Muziek is zo belangrijk geweest tijdens mijn reis. Het bepaald mede je stemming tijdens sommige momenten en ik voel mij er nooit alleen door. Tijdens mijn rit dacht ik na over mijn reis, over hoe het tot dusver was gegaan en hoe ik het nu een beetje aan het afsluiten was. Ik genoot volop en dat zal ik blijven doen. Benieuwd hoe het dadelijk zal zijn wanneer ik weer terug ben. Wie ik allemaal ga zien op schiphol enz enz. Gewoon heerlijk mijn gedachten laten gaan tijdens deze fantastische ervaring op de brommert.
Die middag was ik zo verkleumd door de regen dat ik besloot ergens iets te drinken en mij een beetje op te warmen. Ik kwam langs een klein dorpje waar ik bij een eet tentje stopte. Een grote kale soort hal met plastic stoeltjes en tafels waar je kon eten. Aan 1 tafel zaten 5 dames wat te eten, ik maakte op dat zij degene waren die hier werkten. Verder was er niemand. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik een kop thee wilde of iig iets warms. Ze keken mij "natuurlijk" stom verbaasd aan en wezen naar de keuken. Ze dachten dat ik een toilet zocht.. Goed thee en toilet.. Lijkt ook wel erg veel op elkaar natuurlijk.. :s Nou, eerst maar een plasje plegen dacht ik zo. In de hoek van de keuken staat een klein hokje met een geit erin die behoorlijk wat geluid maakte en jawel, midden in de keuken zijn broertje of zusje aan een haak die dwars door zijn kop was geramd. Alleen aan de kop te zien was het een geit, de rest was alleen nog bot.. Goed, uiteindelijk een nep red bull gehad, want thee dat ging hem echt niet worden en toen wilde ik weer door. Hop, trui en regenjack aan. Kickstart weer dat ding aan. Volgas in zijn 1 voordat ie uitvalt, schakelen naar zijn 2, weer vol gas, naar zijn 3 en weer volgas en toen..... Einde verhaal! Deed niets meer! Daar rolde ik dan... Nog midden in het dorpje..mensen keken mij beetje schaapachtig aan. En ik dacht: shittttt.... Rolde hem smooth aan de kant alsof het mijn bedoeling was en begon eens even flink die kickstart te rammen. Maar goed, helemaal niets dus he! Sta je dan... In de regen, met de brommert die het niet meer doet. Maar goed, beter in dat dorpje dan op zo'n lang stuk waar niemand te bekennen is zal ik maar zeggen. Ik kijk om mij heen en jawel! Stond ik toch even pal voor een soort box waar ik wat gereedschap zag hangen! Jawel het was 1 van de 86.000 schuurtjes waar ze deze dingetjes fixen! Wat een geluk! Ik rol mijn brommertje er heen en werp een blik naar binnen. Daar lag een man lekker zijn power napje te doen natuurlijk. Ik probeer nog 2x de kickstart en als een hond die eten in zijn bak hoorde vallen, sprong de man op, keek mij aan en zonder ook maar iets te vragen pakte hij wat gereedschap en begon een paar kappen van mijn brommer af te draaien. Hij sleutelt wat, trekt wat dingen los, maakt wat dingen schoon en hop! Het beestje loopt weer als nooit tevoren! Hij probeerde de elektrische start ook even en kwam er achter dat deze het ook niet helemaal lekker deed. Dus hop, heel dat ding uit elkaar natuurlijk en een kwartiertje later deed zelfs die het helemaal goed! Top! De brommer als nieuw! Nou en toen kwam het hoor, de rekening! Ik was er bang voor, zou dit ook weer een Vietnamees zijn hoe ik ze vanuit het noorden ken en komt hij ook weer met een gekke prijs omdat ik uit een land kom waar iedereen miljonair is (in hun ogen)...? Nou, een gekke prijs was het hoor,een "te gekke" prijs welteverstaan!! 40.000 dong! €1,75 ongeveer! In Nederland zou die comma zkr 2 plaatsen naar rechts zijn verschoven.. Ik helemaal happy natuurlijk! En zo kon ik weer vol gas door! En dat deed ik dus ook. Terwijl ik weer lekker door knalde en genoot van de uitzichten, bochten en de muziek schoot ik plots na een bocht langs een fietser aan de andere kant van de weg. Ik zag nog net dat het een oud vrouwtje was met pech. Ik stopte en draaide om. Het vrouwtje keek mij verbaasd aan. Ik ging al geen eens proberen een gesprek te voeren, want dat had helemaal geen zin. Ze was waarschijnlijk gevallen, want de ketting lag eraf en het gevaarte wat ze achterop had ook. Een groot ijzeren ding had ze met wat touwtjes op de bagage drager vast gebonden. Het was een mega groot ding, echt ongelofelijk. Ik schoof het gevaarte weer een beetje recht, hielp even de ketting erop te zetten en nu kon ze weer verder. Ze zei nog even vriendelijk: "koman" (wat "bedankt" betekend), en ze liep zo weer door. Ik keek haar nog even na en dacht bij mezelf: "zou ze nou dat hele eind al gelopen hebben en gaat ze nu nog verdrt zo lopen"? Maar goed, ik was blij dat ik haar even geholpen had en trapte mijn brommer weer aan. Ik eindigde die dag in Xom Mit, 195km verderop en verbleef in de enige home stay in dat plaatsje.

Day 4.

Ik was mooi vroeg wakker en besloot ook om eens mooi optijd te gaan rijden. Over het algemeen was ik vaak pas gaan rijden rond een uurtje of 11 's ochtends. Even ontbijten en nog even wat oefeningen doen en dan reed ik vaak tot 17uur door ofzo. Is ook lang genoeg hoor. Je ass heeft dan echt even rust nodig ;-) Maar goed, nu was ik mooi optijd en zat al om 8:30uur op de brommert. Mijn kleding was nog niet helemaal droog, maar goed die zouden toch weer nat worden, want het miezerde weer eens. Ik vertrok uit de home stay en was gelijk weer tussen die prachtige bergen. Iets mysterieus had het over zich. Iig erg mooi. De scholieren fietsten weer vrolijk in groepjes langs de weg naar hun school. Moet je toch eens voorstellen om daar zo te leven zeg. Die kids fietsen volgens mij echt iedere dag uren die bergen op en af om naar school te komen. Maar goed, ik knal daar dus zo even langs met mijn blauwe racemonster. Wanneer ik af en toe even stop voor een foto heb ik gelijk tig van die kids om mij heen. Hellooooo, how are you? Ze krijgen dus duidelijk Engels op school, heel veel verder dan "how are you" gaat het nog niet, maar het is iig al stukken beter dan hun ouders ;-) Ik moest weer mooie haakse bochten nemen om echt hoog de bergen in te gaan en was alweer helemaal doorweekt. Maar goed...na regen... Jawel!! En in de bergen helemaal! Het ging downhill en hoppa! Daar was ie hoor! De zon! Een mooie, lange, rechte weg onderaan de berg die een beetje meer richting de kust ging. Dus...gassuhhh!! Heerlijk weer even de zon, de warmte te voelen! Kleding was ook zo weer droog! Er was echter wel een dingetje die de zon waarschijnlijk niet zo leuk vond ofzo, mijn kilometer teller hield er pardoes mee op. Langzaam zag ik de wijzer naar de nul gaan, terwijl ik toch echt nog vol gas aan het rijden was en ik niet echt het idee had dat ik aan het stilstaan was. Het 2e euvel was een feit! Nu was ik net even lekker aan het rijden, dus had ik miet gelijk de behoefte om te stoppen en het te laten maken. Maar na weer een uur verder te zijn, ben.ik toch maar even rechtsaf geslagen een plaatsje in. Hier zag ik een jonge gast die aan het sleutelen was aan wat brommers. Zijn baby speelde vrolijk in de werkplaats en zijn vrouwtje was achter aan het koken. Ik vertelde hem (altans gebaarde en maakte rare geluiden van ueuwwwe en wees naar de teller,dan snap je het wel... ;-)). Hij haalde iig gelijk het voorwiel eraf, haalde vervolgens dat hele wiel weer uit elkaar en hop liet mij zien dat het hele overdracht systeem (of hoe je het ook noemt) versleten was! "Zeker een wijf aan gezeten!?", zei ik hem gelijk en hij knikte wederom gelijk "ja". (Ik dacht houd ie mij nou voor de gek dat ie gewoon Nederlands praat...) In ieder geval, daar moest een nieuwe voor gehaald worden. Vrouw lief werd voor de boodschap gestuurd en was met 10minuten terug op haar brommert met het onderdeel. Hup, zo dat wiel weer in elkaar, even testrit gemaakt en klaar! En jawel! Weer de welbekende inmiddels 40.000 Dong werd weer afgerekend! Ik gaf de kleine nog even een koekje, de vriendelijke jongen een extra 10 doezoe, hop even het gezin nog op de foto en zwaai zwaai, daar gingen we weer! Die dag aangekomen in Hue na een flinke rit van maar liefst 302km! Het klinkt misschien niet veel... Maar ga der maar eens aan...uhh...op zitten! Pfff..

Day 5/ 6/ 7.

Na heerlijk in Hue te hebben gegeten ging ik door! Hue was overigens een behoorlijk grote plaats waar je dus wel weer fijn duidelijk kon maken wat je nou wilde eten. Ook wel eens fijn. Deze dag zou een korte rit worden. Ik ging namelijk naar het wel bekende Hoi An ietsje verderop. Onderweg kwam ik weer de gekste dingen tegen. Brommers met dooie varkens en koeien achterop. Brommers die tot 3 meter hoog vol waren bepakt met allerlei spullen en ga zo maar door. Erg grappig om te zien en het went snel hoor. Niets is te gek hier en je kijkt ap vrij snel nergens meer gek van op. Deze route ging vrijwel helemaal langs de kust. Een kust die mooier en mooier werd. Halverwege was er een tunnel die door een berg ging. Als brommer zijnde mocht je daar niet door, je moest je brommer dan op een vrachtwagen laden en erdoorheen met de bus. Nu was mij vertrld dat ik dat niet moest doen, maar gewoon over de berg moest gaan, omdat dit een prachtig stukje was. Zo gezegd, zo gedaan en jawel, het was niets gelogen! Zo ongelofelijk mooi! Prachtige uitzichten van de kustlijn en van het plaatsje waar ik net doorheen was gekomen. Bovenop de berg natuurlijk even stoppen om wat foto's te schieten. Terwijl ik dit deed viel de brommer helaas nog even om (waarschijnlijk ook overrompeld door het mooie uitzicht ;-)). Helaas brak hierbij de rechter spiegel, maar goed..waar heb je nou een rechter spiegel voor nodig!? Idd, wegwezen dat ding! Later die middag kwam ik aan in Hoi An. Een leuk, klein plaatsje 5km van de kust vandaan. Wel bekend om de vele pakken zaken. Iedereen laat hier eigenlijk voor weinig een pak op maat maken, daar staat het om bekend. Maar goed, waar heeft deze gym docent een pak voor nodig!? Idd, niet nodig, dus ook niet gedaan. Ik ging wel even op zoek naar een mannetje die mijn kappen even recht kon zetten, want dat was het gevolg van de "brommer val actie". Ik had er al snel een gevonden. Dit was helaas weer echt zo'n toeristen flasher. Hij zette de kappen weer even recht, verving de olie ook maar even gelijk en hij zei dat de brommer een geluid maakte wat "niet goed" was. Daar was ik het wel met hem over eens. De brommer maakte een raar geluid, metname bij het starten. Het klonk niet hoe het wezen moest. Hij zei dat het een groot probleem was en probeerde mij gelijk een nieuwe brommer aan te smeren. Een nieuwe brommer!? Ben je gek! Ik blijf mijn blue buddy trouw! Goed, hij wilde hem voor 400.000 wel helemaal maken.. Pfff.. 400.000... Dat zijn 10 reperaties! En voor dit kapje recht zetten en olie verwisselen wilde hij al 170.000. Ik ging eens even op zoek naar een ander.
Ik vertelde dit tegen het vrouwtje van het hotel die avond en die vertelde mij gelijk dat ik de sleutels maar ff bij haar moest laten. De volgende ochtend werd mijn brommer door iemand opgehaald en 5uur sleutelen later kreeg ik hem terug en wat denk je! Helemaal als nieuw! De motor was helemaal als nieuw! Zo had ie nog nooit gelopen! Klonk geweldig! En liep ook stationair goed. Het was idd een "big problem" vertelde de ouwe sleutelaar. Een mooie 270.000 was ik hem schuldig. Dat maakte mij weer helemaal happy! Voor een tientje de hele motor van mijn brommertje gefixed! Ik zou Ho Chi Minh nu makkelijk halen zei de man.
Goed, verder ben ik 3 dagen blijven hangen in Ho Chi Minh. Nog even wat leuke souvenirs gekocht en opgestuurd naar Nederland, dan was dat ook maar gedaan. Ben daar erg slecht in. Mijn souvenirs zijn gewoon mijn foto's, video's, blogs en gedachten. Maar goed, als ik ze dadelijk thuis zie zal ik er vast blij mee zijn. Verder nog even een kijkje bij het strand genomen, daar kwam ik er eigenlijk echt pas achter hoe verwend ik een jaar lang was geweest met de stranden in Australië. Dit strand kon daar op geen enkel mogelijke manier aan tippen. Ben er ook geen eens in geweest.

Day 8.

Na weer lekker bijgekomen te zijn in Hoi An was het tijd voor mijn 2e deel van de rit richting HCM. Deze dag zou weer eentje over de A1 worden. Ik moest een stuk naar het zuiden om daar vervolgens weer landinwaarts te gaan. Deze dag was niet heel bijzonder. De A1 is gewoon niet leuk.. Je moet zo goed opletten de hele tijd en je komt steeds weer die idioten tegen die je letterlijk van de weg rijden. Gewoon knallen dus en proberen ook weer te genieten. Ik merk aan mezelf dat de drang om alles te zien en te stoppen een beetje verdwijnt. Ik ben naar het einde aan het toeleven. Wanneer je dan weer moeilijk een normale maaltijd kan scoren en je weer geen woord Engels kunt wisselen, je weer zeikes nat regent, dan heb je gewoon weer even zin in "thuis". Maar goed, soms heb je dat gewoon even en dit was zo'n dag. Aangekomen in Ngo May zocht ik een hotel en ging lekker slapen.

Day 9/ 10/ 11.

De volgende morgen weer met goede moed de brommer op. Ik had bedacht dat ik die dag ongeveer tot Nha Trang wilde komen, vanaf daar hoefde ik dan nog maar een klein stukje naar het zuiden, voordat ik weer de bergen in zou trekken voor mijn laatste stuk door het binnenland, voordat ik in Ho Chi Minh (ook wel bekend onder de mooiere naam, Saigon) aan zou komen. Dit was weer echt een prachtige rit! Zo'n verschil met de dag ervoor, ik had gewoon even een off day de dag ervoor bedacht ik mij. Het was nu weer zo verschrikkelijk mooi allemaal, echt dik genieten! De zee was prachtig helder links van mij en de bergen prachtig groen recht van mij. De zon scheen heerlijk en het brommertje liep weer prachtig. Wat wil een mens nog meer he!? :-) Terwijl ik daar langs de kust van Vietnam aan het rijden was bedacht ik mij dat dit wel weer eens het laatste stukje kust zou kunnen zijn voor de komende tijd. Ik moest er gewoon weer even van genieten! Dus ik besloot om lekker een paar dagen in het volgende plaatsje te blijven. Ik kwam door de bergen aan de kust Nha Trang inrijden. Een heerlijke stad aan de kust, ik zag zelfs wt cruise schepen voor de kust liggen. Een eiland voor de kust waar een kabelbaan vanaf het vaste land naartoe ging en waarop een groot golfpark was gebouwd. Verder een prachtig 6km lang uitgerekt strand, met heerlijke bedjes, parasols en palmbomen en dan aan de boulevard grote, luxe hotels. Ja, dit was echt een toeristen plaats en hier kon ik vast wel even heerlijk tot rust komen. Ik had al vrij snel een fijn hotel gevonden en nu zou ik eens even lekker een paar dagen chillen! Ik ben hier uiteindelijk 3 dagen blijven hangen. Overdag lekker met een kokosnoot op mijn strand bedje en 's avonds even lekker een massage... Pffff.. Genieten! Het bleek een echte Russische enclave te zijn daar. Overal zag je hele dikke, vieze, norse Russische mensen... Voelde een beetje"mafia" aan allemaal. Hoe zij ook met de licale bevolking om gingen, gewoon schreeuwen in hun eigen taal enzo. Maar goed, zal daar wel "normaal" zijn ofzo. Ik was iif lekker uitgerust en klaar voor het laatste eind.

Day 12.

Dit zou de enalaatste dag van mijn rit worden. Het was nog ongeveer 450km naar Saigon, dus des te verder ik die dag zou komen, des te makkelijker zou het de volgende dag worden. Ik moest nog 48km naar het zuiden om dan de 27B op te draaien en weer de bergen in te gaan. De eerste 48km was weer prachtig. Ik reed langs een prachtige kust met daar hele luxe, dure resorts aan gelegen. Vervolgens draaide ik zo de bergen in. Prachtige hoge, groene bergen met hier en daar een stuk in de fik. Zouden de boeren vast gedaan hebben. Het had iig een mooi effect met al die rookpluimpjes zo her en der. Gevolg was wel dat je soms hele stukken in die brandende stank reed. Maar goed, even je adem inhouden dan maar. Het was super rustig op de weg en ik was echt weer volop aan het genieten. Even wat filmpjes gemaakt met mijn nieuwe speeltje (de camera op stok) en verder lekker in de prachtige omgeving, met het prachtige weer, lekker aan het genieten. Ik kwam langs grote meren en rijstvelden en had prachtige uitzichten.
Toen ging de weg op een gegeven moment mooi tegen een berg op. Mooie kronkel weggetjes en op een gegeven moment hield het asfalt er zelfs mee op. Ze waren nog bezig deze weg aan te leggen, maar je kon er al wel langs. Ik zag dat de top van de berg in behoorlijk donkere wolken verborgen lag, dat zag er niet zo goed uit. Maar goed, ik moest deze weg hebben, dus hup naar boven!
De weg was te mooi voor woorden, allemaal los liggende stenen en af en toe kwam je een dikke buldozer tegen die bezig was stenen te verplaatsen, echt grappig! Totdat... Ik het voelde druppelen..... Ik zag nog 1 stalletje aan de kant van de weg waar ze wat drinken verkochten en.. Poncho's!! Ik was nog helemaal droog en warm en wilde dit deze keer graag zo houden eigenlijk. Ik keek wat twijfelachtig naar boven, maar dacht bij mijzelf dat dit niet lang meer goed zou gaan. Ik kocht voor de zekerheid maar een poncho en deed mijn regenjack vast aan en ging weer verder. Nou, nog geen 2 minuten later barstte het los! Hup, poncho aan, ook over mijn voorste tas en daar ging ik dan weer verder. Nu werd het nog meer een uitdaging! Want er kwam al snel een modderstroom naar beneden en de gaten in de weg werden al snel gevuld met water en modder. Sommige delen waren super smal en dus alleen maar modder. Het voelde alsof ik in zo'n spannende aflevering zat bij een programma van discovery channel. Waarbij ze ook de gekste routes nemen door de bergen. Het kwam echt met bakken uit de hemel! De poncho hield het redelijk goed vol, maar mijn benen waren al snel drijf en drijf nat. Af en toe schoot de brommer de diepe gaten in, omdat je door de modderstroom al niet eens meer kon zien waar de gaten zaten. Ik kon alleen nog in zijn 2 rijden, want harder kon je niet. Wat een avontuur was dit weer zeg. Het was gelukkig niet zo koud, dat scheelde wel. En zolang de brommert het bleef doen, vond ik alles best. Ik dacht dat het waarschijnlijk zo wel over zou zijn, omdat ik dan aan de andere kant zou komen. Maar niets was minder waar. Het was echt een super grote berg. Het duurde wel bijna 2uur voordat ik aan de andere kant was. Daar in het volgende dorpje onder in het dal scheen de zon idd weer en had het helemaal niet geregend. Ik ging even tanken en de pomp bediende moest keihard lachen omdat ik zo doorweekt was. Hij wees naar de berg... Ja...leuk.. ;-) Snel vol getankt en hop weer verder. De zon scheen weer en het was afgelopen met de kronkel weggetjes. Gas erop! En zo was ik binnen een half uurtje weer helemaal droog. Nu realiseerde ik mij ook steeds meer dat ik het hem gewoon zou flikken! In 2 week op een brommer van noord naar zuid Vietnam! Iets wat nog zo ver weg leek 2 weken geleden, maar wat nu gewoon al bijna klaar was.. Ik begon weer aardige kramp in mijn billen te krijgen en het was mooi geweest voor die dag. Ik had zo'n 225km afgelegd met die modderstroom als hoogtepunt. Het was klaar. Hotel gezocht en even wat eten gescoord en eens even in de lonely planet kijken waar ik de volgende dag ongeveer heen moest in die miljoenenstad.

Dag 13!

Uitgeslapen, maar nog zonder ontbijt ging ik er weer vandoor. Ontbijtje zou ik onderweg nog even ergens moeten zien te scoren, want in de buurt van dat hotel was niets. Dit zou mijn laatste dag worden op de brommer.. Ik begon mooi lekker vlot, daar houd ik wel van. Even mooi eindje weg en dan even wat eten. Je bent de kilometers toch een beetje aan het aftellen en daarmee ook de dagen. Na deze hele rit zou het echt een soort van aftellen worden tot mijn terugkomst naar Amsterdam. Maar goed, eerst naar Ho Chi Minh! Het werd drukker en drukker en ik haalde nog even heerlijk wat vrachtwagens en brommers in. Maak je toch een soort van sport van na 2 weken op dat ding. En tja, hij trekt gewoon zo lekker op. Even gas en je schiet er zo langs. Halverwege nog even een hangmatje met kokusnoot gepakt en toen was het moment daar! Knetterdruk! Een brommers en vrachtwagens om je heen, niet normaal!! En dan moet je nog wel 40km tot de echte stad he! Ongelofelijk! Daar waren de hoge gebouwen ook al. Wat een stad moest dit zijn zeg! En nou, dat was het hoor! Ongelofelijk groot en druk! Ik stopte af en toe even om op mijn telefoon te kijken of ik nog goed ging en reed dan weer een eind door. Ik wilde in de backpackers buurt gaan zitten, want de brommert moest nu verkocht worden natuurlijk. Ik dus door de straatjes op zoek naar district 1. Daar aangekomen weer even bij wat hotels naar de prijzen gevraagd en zo had ik al vrij snel iets gevonden.
Ik plofte op bed met dexairco hoog aan. Ik had het geflikt!! Deze gek heeft het gedaan!! Stout ooit een keer aan gedacht bij het zien van de afleveringen van Top Gear, maar nooit echt lang over nagedacht en nu, nu had ik het hem toch maar ff mooi geflikt! Als klap op de vuurpijl! Na al een jaar door dat gekke grote land in een busje te hebben gereden en gewoond, deed ik nu dit er nog even bij... En wat was het mooi! Fuck, wat een avontuur was dit! Gruwlijk! Ik was zo kapot, maar aan de andere kant ook zo blij en voldaan. Goed, dan moesten we nu even gaan nadenken over het laatste eindje vsn de reis. Wat ging ik doen?

Bye bye Vietnam.

De brommer moest verkocht worden en wel zo snel mogelijk. Voor vrijdag moet ik het land uit zijn en het was nu zondag. Ik had de brommer al op de Vietnamese "marktplaats" gezet, maar nog geen reactie gehad. Ik had de brommer voor 220 dollar gekocht en nog voor de helm en het rek zo'n 30 dollar betaald. Ik had hem er dus ook voor 250 dollar opgezet. Maar al vrij snel naar 230, 220, 200, 190 verlaagd. Ja, je moet van dat ding af en waar praat je uiteindelijk nog over.

Het was inmiddels maandag ochtend. Ik was rustig opgestaan, even gedouchd en zou op zoek gaan naar een ontbijtje in de straat. Toen ik mijn kamer uit liep voelde ik het drukkende weer al gelijk. Ik had airco in mijn kamer en die stond de hele tijd aan. In Saigon was het zulk benauwd, drukkend weer. Het regende ook nog een beetje, echt vies gewoon. Ik pakte de brommer en reed even een blokje om, om een kraampje met broodjes te zoeken. Ik reed de hoek om en mengde mij tussen het drukke verkeer en toen gebeurde het... Ik werd in ene helemaal niet goed. Helemaal duizelig, kon niet goed meer kijken of nadenken. Ik was helemaal de weg kwijt en had het gevoel dat ik ieder moment weg kon vallen. Ik kon de brommer nog net naar de kant sturen, zette hem stil en hing als een lamzak over mijn brommer. Ik had het gevoel alsof ik moest overgeven en naar het toilet moest. Ik kon niet goed plaatsen wat ik allemaal voelde. Ik stapte van de brommer af en wachelde naar de overkant naar een cafe of hotel. Ik kon niet eens meer praten en dacht echt dat ik ieder moment neer kon vallen. "toilet, toilet" zei ik in een zaakje. Ik liep door naar achter naar het toilet en zweette mij op dat moment helemaal kapot. Kletsnat was ik, helemaal de weg kwijt. Ik ging zitten en probeerde bij te komen. Ik had nog water in mijn tas en dronk het hele flesje in 1x leeg. Ik voelde dat ik weer een beetje bij kwam. Wat was er aan de hand joh. Wat was er gebeurd... Ik zweette mij nog steeds helemaal kapot, maar was er weer een beetje bij. Ik kon weer nadenken en mijn ogen open houden. Wat eng was dat zeg. Ik kocht gelijk allemaal eten, drinken en fruit en ben terug gegaan naar mijn hotel. Daar gelijk mijn koele kamer in en gegeten. De rest van de dag in bed geslapen. Mijn lichaam was op. Iets wat ik nog nooit had gehad. Waarschijnlijk een combinatie van het weer en vermoeidheid en geen eten. Ik was behoorlijk geschrokken. Voor hetzelfde geld lig je daar aan de zijkant van de weg midden in de knetter drukke stad, Ho Chi Minh. Maar goed, 's avonds ging het al stukken beter, al was ik nog wel slapjes. Het is natuurlijk een harde waarschuwing van je lichaam. Dus maar even rustig aan doen.

Die avond werd ik dan gemaild door Arjen, toevallig ook een jongen uit Nederland. Lang verhaal kort: verkocht! Fijn dat ik hem er blij mee heb kunnen maken en ik kan en wil niet van verlies praten, want je hebt een droom reis op die brommer gemaakt en dat is onbetaalbaar! Goed, gister nog met Arjen op "zijn" brommer naar het oorlogs museum geweest. Daar wilde ik nog echt heen. Dan krijg je een beetje een indruk van wat er nou allemaal is gebeurd in het land waar jij steeds doorheen hebt gereden. Nou, dat museum heeft behoorlijk indruk op mij gemaakt. Er hingen allemaal foto's, waaronder echt hele gruwlijke, met het verhaal van die foto eronder. Ik vroeg mij tijdens mijn reis al meerdere malen af wat die Amerikanen toch in godsnaam hier moesten, nou na het bezoek aan het museum vraag je je dat helemaal af.

Verder ben ik vanochtend vroeg om half 8 met een tour mee geweest naar de CuChi tunnels. Ook ongelofelijk. Een tunnelstelsel van wel 200km lang waar tal van mensen en soldaten 17jaar in geleefd hebben. Tunnels zo smal dat mensen met een "normaal" postuur of met een "kfc" bellie (zoals onze gids die noemde) niet eens in konden. Heel erg indrukwekkend iig. Dat waren de dingen die ik hier nog echt wilde doen en verder wil ik eigenlijk gewoon snel verder. Heb geen zin meer in de grote stad. Ben toe aan wat rust in het lichaam en de kop. Dus vannacht pak ik de nacht bus naar Cambodja en daar gaat het "echte" laatste deel van mijn reis dan echt beginnen! Hoofdstuk "Vietnam" is klaar! En ook weer "zeer geslaagd"!!

Volgens mij is dit een aardig lang blog geworden, alleen maar over mijn bike ride door Vietnam. Het was een ongelofelijke ervaring! Ongelofelijk! Zo ongelofelijk mooi....

Ik zal hieronder wat linkjes bij zetten die misschien een kleine impressie geven van mijn rit. Kunnen jullie ook een beetje meegenieten.

Tot de volgende keer.... Wat waarschijnlijk een van mijn laatste blogs zal worden. Kan het nog maar moeilijk geloven dat ik dadelijk weer "thuis" ben....

Bye bye, Jesse.

2 Filmpjes:

http://www.magisto.com/video/bQZHZwJQSmIKDURr

http://www.magisto.com/video/agNCawNQSmIKDUdq

Foto's Vietnam:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a. 592835884060812.1073741826. 100000032162818&type=1&l=640c313e2b

Filmpjes fb:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a. 592835884060812.1073741826. 100000032162818&type=3#!/media/set/?set=vb. 100000032162818&type=2