Mijn ouders DOWN UNDER!!

Hallo Iedereen!

Zoals in mijn vorige blog te lezen was, is het volgende blog geschreven door mijn ouders. Ik heb een onvergetelijke, ongelofelijke, prachtige reis met ze gemaakt. 6 weken reizen en opgescheept zitten met mijn geweldige, lieve ouders is geen seconden teveel geweest! Het was iets waar ik eigenlijk al een jaar naa ruit keek en wat uiteindelijk voorbij gevlogen is, het leek achteraf gezien wel een weekje. Maar goed, dit keer hoeven wij elkaar maar 4 maandjes te missen en dan zal ik weer bij ze terug zijn.

Lieve pap en mam, bedankt dat jullie helemaal naar de andere kant van de wereld zijn afgereisd om mij te kunnen zien en om deze onevergetelijke reis met mij te kunnen maken. Ik kan bijna niet verwoorden hoe bijzonder deze hele ervaring voor mij is geweest. Bedankt! Houd van jullie! Kus, mij

Dan nu het verhaal over onze reis, dit keer geschreven door mijn lieve ouders. Have fun!


Lieve vrienden en bekenden,

Met Jesse hebben we afgesproken zijn blog bij te houden, tijdens onze gezamenlijke reis in Australië .
Op 8 december precies een jaar nadat we Jesse en Appie hadden uitgezwaaid, zien we Jesse weer terug op de luchthaven van Melbourne.
Daar staat hij dan , gebruind, gespierd, een kort geknipt bolletje en stoppelbaard, trots en ontroerd ons op te wachten.
Een geweldig en emotioneel moment.
Na de nodige knuffels, brengt hij ons naar zijn bussie, een Toyota Hiace.
Hij leidt ons rond in zijn nieuwe onderkomen en neemt de huisregels met ons door.
Zijn bus is erg praktisch ingericht. De laadruimte is verbouwd tot slaapruimte met opbergbox en aan de achterzijde bevindt zich de keuken, met koelkast, die via een zonnepaneeltje op het dak heerlijk koel blijft.
Jesse heeft deze reeds in april gekocht en al heel wat kilometers mee gereden, hij bevalt dan ook goed.
Aan de buitenzijde heeft hij de bus verfraaid met prachtige foto's van zijn reis en de bus betiteld: " The Crazy Dutchman", wat erg veel bekijks trekt.
In Melbourne hebben we een motel geboekt om na de lange vlucht de eerste nacht door te brengen.
Hier gaan we eerst heen, om vervolgens in de buurt wat te gaan drinken, samen met Kevin, een vriend van Jesse waarmee hij de laatste 10 weken heeft gereisd.
De volgende dag wandelen wij via het centrum, het theater, naar de Botanic Gardens. Aan de overzijde zien wij de Rod Laver Arena en verschillende sportstadions liggen.
Aan het einde van de middag maken we ons gereed, om naar de boot te gaan , die ons naar Tasmanië zal brengen. We besluiten eerst naar Coles ( een grote winkelketen ), te gaan om inkopen te doen. Het wordt Ceasar salad met warme gegrilde kip in een braadzak.
Daarna sluiten we ons aan in de rij, om ons in te schepen. We vertrekken om 18.00 uur en zullen s'morgens om 6 uur aankomen.
Alle auto's worden goed gecontroleerd , we zien mensen lopen met kartonnen avocado's en fruit, wat zij in grote containers weggooien.
Tot onze schrik zien wij dat men absoluut geen organische producten toestaat en we zien dat hier heftig op gecontroleerd wordt
Als Jesse dit ziet, zegt hij: mijn Ceasar salad krijgen ze niet!
Als we aan de beurt zijn zegt hij met een stalen gezicht: " no mate of course not", waarna hij de achterklep moet openen. We hadden alles alvast in rugzakken gedaan, maar de controle juffrouw vertrouwde Jesse op de kleur van zijn bruine ogen. Zo hebben we gelijk na inscheping een heerlijke maaltijd genuttigd in onze hut en ik kan jullie verzekeren dat die hut gigantisch naar kip stonk. Later hoorden we van de Locals dat men heel bang is om virussen en ziektes op het eiland te krijgen en dat men daarom zo streng is. We zullen het niet meer doen! De volgende ochtend aangekomen in Davenport. Onze reis hier zal 10 dagen duren. Eerst via de oostkust richting Hobart, dan door het binnenland, dan door het binnenland de bergen in, en vervolgens weer terug naar Davenport. We rijden richting Launcester. Het valt ons op dat er erg veel dode dieren aan de kant van de weg liggen, Walibi's, Womba's enz. In de loop van de middag vinden we een leuk campingkje in Weldborough. Kleine camping bij een café , erg rustig, mooi grasveld en redelijk sanitair. Wij slapen s'nachts in het bussie en Jesse in de tent.
Waar we niet op gerekend hebben is dat de temperatuur s'nachts erg zakt.
En s'ochtends worden we gewekt door de luid converserende vogels, die zo veel kabaal maken dat zij vanaf dan onze wekker worden. De volgende ochtend, na het ontbijt, richten we de bus in op ons lange verblijf.
Jesse heeft ons een kledingbox toegewezen, onze rugzakken aan de zijkant bevestigd en ons de huisregels meegedeeld.
Alles terug op dezelfde plek! Het is duidelijk wie de reisleider is;-)!
Vervolgens zijn we doorgereden naar Lagoons Beach, waard wij een vrije camping vinden gelijk aan zee. Deze camping heeft alleen een chemisch toilet. Back to basic, meer hebben wij niet nodig. S'avonds mooi op het strand naar prachtige sterrenhemel gekeken en bij onze Van en tent een vuurtje gestookt. Klaasje was hier erg blij mee, want na een bezoek in het aardedonker aan het chemisch toilet kon ze aanvankelijk de Van niet terugvinden.
Pas na de nodige omzwervingen zag ze het kampvuur. Maar goed ook anders waren we haar aan het begin van de reis al kwijt geweest.
Onze Backpackersreis is nu echt begonnen! S'morgens breken we ons kampement op, doet Jesse zijn training en duurloopje langs het strand en vertrekken we richting Hobart. We maken korte ritten ( z'on 250 kilometer per dag) , we hebben geen kaart ( maar wel Jesse's geweldige Tom Tom ( voor ons James ) en zitten met z'n drieën naast elkaar, de middelste ( Klaasje ) heeft niet een erg comfortabele plek. We stoppen in Swansea. Het is broeierig warm, maar we kunnen ons hier lekker douchen. Ze hebben hier een BBQ, die we vrij mogen gebruiken. We besluiten hier, ook naar Bruny Islands te gaan.Op de Ferry naar Tasmanië zagen we dat ze daar Water Safari's houden, langs de zeer fraaie zuidkust en dat lijkt ons erg leuk en avontuurlijk.
We gaan dus richting de Ferry naar Bruny Islands.
De Van vertoont kuren met de startmotor. Op de incheckplaats voor de Ferry raakt Jesse aan de praat met een ouder echtpaar, die naast ons staan te wachten. Op de vraag van het echtpaar aan Jesse waar de Crazy Dutchman de nacht door gaat brengen, antwoord hij lacherig: Maybe in Your Backgarden? Het resultaat was dat Pat en Ian ons bijzonder gastvrij uitnodigden om de nacht bij hen door te brengen. Dit resulteerde uiteindelijk in twee nachten uitstekende verzorging en slapen in een eigen gastenverblijf met eigen badkamer voor ons en een uitstekende plek voor Jesse's Van.
Ian bleek twee Oldtimers ( de Alvis voor de kenners ) in zijn garage te hebben staan en heeft ons een gedeelte van het eiland laten zien en uiteraard moesten wij mee voor een rondje in een van deze mooie auto's, prachtig!
En natuurlijk de Wildwatersafari, wat een belevenis, met 40 man in een grote speedboat, aangedreven door 3 x 300 PK motoren scheuren langs de woeste kust ( wel eerst allemaal 2 gember pillen tegen zeeziekste ) , ondertussen gewezen op de flora en fauna. We zien Albatrossen, zeeleeuwen, zeevarenden.
Ook varen we met hoge snelheid door een smalle doorgang tussen de rotsen.
De zoektocht naar Dolfijnen leverde helaas niets op, maar dat mocht de pret niet drukken. S'middags hebben we een wandeling gemaakt door een prachtig bos op het zuider eiland, waarna wij wederom verwelkomd werden door Pat en Ian.
Die schat van een Pat had onze was keurig gewassen en gestreken klaarliggen. S'avonds heerlijk gegeten en genoten van de repetitie van het pianospel van Ian voor de kerst. De weersvooruitzichten voor Tasmanië zijn slecht. Wij vertrekken de volgende ochtend om 08.30 uur met de Ferry terug naar Tasmanië en hebben onderweg, noordwaarts veel regen. We komen al snel in de bossen en de wegen slingeren mooi door de bergen. We bezoeken een museum van ene Duncan. Deze maakt een lang kunstwerk van houtsnedes,waarin hij de ontwikkeling van Tasmanië uitbeeld , veel realistische afbeeldingen in 3- D. Levensechte spierbundels, jassen, schoenen, jammer genoeg mogen we geen foto's maken. Na nog een uur rijden vinden we een camping via onze James aan het Lake Burbury in het Franklin- Gordons Wild Rivers National Park. Het is zwaar bewolkt en de camping is vrijwel leeg. Er is wel een beheerder en voor 5 dollar mogen we een plek zoeken.
Douches zijn er niet, maar er zijn toiletten en stromend water en een overdekte BBQ plaats. We zetten de Van vlak voor de overkapping en zetten snel de tent op. Vervolgens hebben we ons vlees bereid op de BBQ en zijn daarna met de kippen op stok gegaan, Jesse in de tent, wij in de Van. Wat was het koud en nat die nacht! Na ampel beraad besloten we te informeren of wij diezelfde avond , drie dagen eerder dan gepland terug zouden kunnen naar Melbourne.
Tegen betaling van extra 150 dollar was dit mogelijk. We moesten nog 200 kilometer rijden en hadden dus voldoende tijd. Jesse reed ons rustig door het prachtige gebied, en vlak voor Queenstown moest hij een haarspeldbocht nemen. Zoals ik al vertelde reed hij heel rustig, maar plotseling had ons bussie aan de achterzijde geen grip op het natte wegdek en maakten we een 180 !
Gelukkig zijn we overeind gebleven en was er op dat moment geen verkeer.
Heftig schrikken, maar rustig doorrijden en in QueensTown, koffie met iets lekkers voor de schrik. QueensTown is ontstaan in de tijd dat er goud in deze streek gevonden werd. Het maakte een vervallen indruk en deed ons denken aan de stadjes uit de Amerikaanse Westerns. Weer onderweg kruisen we de Cradle Mountains, helaas door het slechte weer kwamen we niet verder dan de info balie. Om een wandeling in de regen te maken misten we even de motivatie.
Na onze nachtelijke overtocht, waar we nu gewoon aan boord hebben gegeten, zijn we richting de Great Ocean Road gereden. Dit is een drukke tweebaansweg vanaf Melbourne richting Adelaide.
Aan deze weg heb je prachtige doorkijken en uitzichtpunten.
Na ongeveer 140 kilometer kom je bij de twaalf apostelen. Dit zijn een serie rotsen, die zijn blijven staan , na het wegspoelen van de zachte kalksteen. Het is een mooie tocht met veel haarspeldbochten, hoge kliffen en leuke toeristische dorpjes. Er zijn erg veel Aziatische toeristen, die de bus in en uit rollen en vooral veel foto's maken. Onderweg kreeg Jesse een berichtje van twee Franse backpackers, die hij in Noord Australie had ontmoet. Zij hadden de Van van de Crazy Dutchman gespot ( hoe grappig ) , en wilden samen met ons even ergens iets drinken. We vonden een camping in Camper Down, 30 kilometer van de kust. Deze camping werd eigenlijk alleen gebruikt door sta caravans. Wel goede voorzieningen, BBQ's, goede douches, mooi sanitair.
Hier hebben we besloten dat Geert en Klaasje voortaan in de tent zouden slapen en Jesse in zijn bussie. Door de nachtelijke kou konden wij elkaar nog enigszins verwarmen, vandaar. We besloten om op een schiereiland onder Melbourne een camping te zoeken en daar een paar dagen te blijven.
Het volgende doel was Sydney . Wij wilden daar absoluut met oud en nieuw zijn!
De afstand daarheen was 1000 kilometer en dus was een rust van een paar dagen goed mogelijk. Om op het schiereiland te komen moeten wij een pontje nemen bij Rosehad. Jesse wilde hier ook naar de startmotor laten kijken, want het was elke keer weer spannend of de auto wilde starten. We. vonden een plek tussen de sta caravans. De problemen aan de startmotor worden opgelost en zijn gelukkig niet te duur. Op de bosrijke camping worden we s'ochtends gewekt door het vreselijke geluid van de kaketoe. Overdag valt het weer wat tegen en dus maken we kennis met de winkelketens K Mart, Coles en Woodworth. In Australië heeft elk zichzelf respecterend stadje, een winkel centrum, waar deze winkels zijn. De Coles en Woolworth hebben afspraken met verschillende tankstations, waar middels de kassabon korting wordt verstrekt.
We zijn ondertussen aangeland op 20 december en trekken noordwaarts door eindeloze bossen, parken en leuke havenplaatsjes, we constateren ondertussen dat de bossen wel erg droog zijn en kunnen ons de angst voor bosbranden voorstellen. We kijken rond in Eden, een plaatsje groot geworden door de walvisvaart en dat uitgebreid laat zien. De volgende camping die we vinden is in Orbost, een schone camping met mooi grasterrein. We slapen goed en de volgende morgen gaan we op aanraden van de campingbaas kijken aan de kust. Het weer zit niet erg mee en er is weinig mooi strand te zien. We rijden door en vinden ons nieuwe plekje in North South Wales. Weer een camping met veel vaste plaatsen aan een meer. Veel vissers, wat we de volgende ochtend al vroeg merken. Zo doen Aussies dat, boot achter de auto, naar de helling, boot in het water en daarna lekker de hele dag vissen. De camping is voor de rest oké en de weersvooruitzichten zijn goed en dus willen we nog wel een nachtje blijven. Helaas , plek was gereserveerd, dus inpakken maar weer. We willen niet te ver rijden en dus besluiten we in Shoalhaven een camping te zoeken. We vinden een die vol staat maar ook een plek heeft voor passanten. We krijgen een zeer ruime plek, waar we zeker 4 dagen kunnen staan, aan een rivier, niet te ver van zee bij de plaats Nowra. Op deze camping hebben alle vaste plekken 9 meter ruimte. Deze is als volgt ingedeeld: 3 meter voor de oude caravan, 3 meter aanbouw ( oude meuk ) , 3 meter plek voor prachtige boot, liefst een speedboot. Zo liggen hier de prioriteiten. Na 3 dagen komt er een grote groep mannen met hun zonen en wordt er een campement voor heel veel gezinnen gemaakt ( z'on 13 tenten worden opgezet ) . We vragen wat hier de bedoeling is en er wordt ons gemeld dat er z'on 45 mensen komen om de kerst samen te vieren en dat dit al heel wat jaren gebeurt. Er staan eind van de ochtend 14 tenten. Ondertussen zijn onze gedachten regelmatig bij onze lieverds in Nederland. Redmar en Martijn hebben dit jaar de kerstviering bij hun georganiseerd. Dit zullen ze samen vieren met Amber, Marit en Tinus en Daphne en Stephen.
Zoals wij al weten zullen Daphne en Stephen het nieuws dat ze een baby verwachten dan aan hun kenbaar maken. Erg leuk, de toekomstige ooms en tantes kunnen de harttonen horen via een speciaal apparaatje, die Daphne en Stephen van Redmar en Martijn krijgen. Ondertussen doet Klaasje , de huishoudelijke taken vol overgave, ze doetjes met de hand en pakt daarvoor de groene fles uit Jesse's Van. Ze verbaast zich wel dat het sop maar niet wil schuimen en voegt wat extra vloeibaar wasmiddel toe, maar het wil maar niet schuimen, raar dat Australische wasmiddel met echt afremmend schuim.
Later op de dag als de was alweer schoon en droog in de bakken ligt, vraagt ze Jesse of dit normaal is, waarop hij constateert dat ze inplaats van wasmiddel de groene limonadesiroop heeft gebruikt! Wel het ruikt in ieder geval lekker fris. Ondertussen gaan we veel naar verschillende stranden met mooie golven en witte stranden en zoeken daar mooie spots voor het maken van foto's voor onze ludieke kerstmarkt. Bij een van de bezoekjes moeten Jesse en Klaasje gebruik maken van het toilet, Klaasje is vlot terug, maar Jesse niet. Die zien we na 10 minuten terug in een geanimeerd gesprek met vrouwelijke Bay-Watch
in de wachttoren, naar later blijkt Ana. Na een kwartier kwam hij terug en was er een Local aangeboord, die ons de komende dagen op de hoogte zou houden van de wheater forcast en mooie stranden. Ook kwam deze Pamela's Anderson ons s'avonds opzoeken op de camping. Zo regelt Jesse dat, vlotte contacten met mooie Locals. In de tussentijd beviel het ons daar prima, Ana adviseerde ons over de stranden, Jarvis Bay, Honneymoon Bay, enz.
De Honneymoon Bay was bepaald niet wat het beloofde te zijn.
Moeilijk via zeer slechte weg met veel steenslag te bereiken met slechts een smalle opening naar zee. Verder vermaakten we ons prima met kleine tochtjes. Op eerste kerstdag was het weer plotseling veel minder en besloten we naar Kangaroo Valley te gaan. Dit is een prachtig gebied op ongeveer 50 kilometer afstand van onze camping. Het regende en de route was bijzonder mooi, met veel haarspeldbochten en mooie vergezichten. Maar met die regen zaten we niet erg lekker in de auto, dus hebben we besloten tweede kerstdag aan de achterzijde twee nieuwe banden te laten monteren.
De tocht viel een beetje tegen, doordat het erg bewolkt was en bovenin zaten we volledig in de mist. Onderweg koffie drinken lukte ons ook niet want alles was dicht of gereserveerd vanwege kerst.
Uiteindelijk hebben wij ons kerstdiner in stijl, bij de Mac Donnald genuttigd.
Overigens hebben wij gedurende deze vakantie veel gebruik gemaakt van de openbare BBQ's in de parken.
Fantastisch, want een ieder kan deze gebruiken en worden regelmatig schoongemaakt , ze zijn aangesloten op gas of op elektriciteit .
30 december vertrokken we naar Sydney, waar we in een huis van een vriend van Jesse, die hij in Perth had ontmoet konden slapen. Geert en ik op een luchtbed in de rookkamer en Jesse op de bank in de woonkamer.
Een warme douche en gebruik van de wasmachine, wat een luxe. Het huis is vlakbij Bondi Beach, waar we heerlijk konden zonnen en spelen in de golven.
Op oudejaarsdag hebben wij ons rond 4 uur naar een door Jesse uitgekozen locatie laten brengen. Een plek zo'n 1,5 kilometer van de Harbour Bridge, waar vandaan we goed het vuurwerk konden zien. Met genoeg gekoeld bier en droge witte wijn en de nodige broodjes ei, gingen wij hier Oud en Nieuw vieren. Er heerste een gezellige sfeer onder de mensen, die echt overal vandaan kwamen, zoals Schotten , Duitsers, Fransen, Engelsen en natuurlijk Locals.
Om 9 uur was de eerste vuurwerkshow, waarna wij een verlichte botenparade te zien kregen. Om 12 uur was de grote vuurwerkshow. Het was prachtig en het bleek dat Jesse een uitstekende locatie voor ons had uitgezocht. Deze show duurde een half uur, waarna we begonnen aan onze terugtocht. Dit bleek moeilijk te zijn, geen taxi stopte en ook de bussen lieten aanvankelijk verstek gaan. Uiteindelijk waren we rond half vijf eindelijk terug bij het huis van Dean. Op Nieuwjaarsdag hebben we eerst heerlijk ontbeten en zijn daarna naar het drukke Bondi Beach gegaan. Het was een hete dag en er waren dan ook veel mensen gekomen om een Nieuwjaarsduik te nemen.
Echter werd deze duik wreed verstoord door een Sharkalarm. Dit terwijl Jesse en Geert tot hun hals in de golven stonden. Ik zat op het strand en zag duizenden mensen in zee en op het strand. En ja Jesse en Geert zaten ver in zee, het zal toch niet hè , ging het door mij heen.
Een rubberboot gebood een ieder snel de zee te verlaten en de sirene ging voluit, waardoor zelfs de meeuwen er vandoor gingen. Snel signaleerde ik twee helikopters en een extra boot, die de zee meter voor meter afzochten naar de vermeende haai. Maar het beestje had eieren voor zijn geld gekozen.
Na deze gebeurtenis gingen Jesse en Geert wandelen op de Coastelroadwalk . Dit is een vrij smalle straat, met daaraan een grote discotheek. We liepen hier in onze korte broek met ontbloot bovenblijf, met de camera in de aanslag.
Plotseling werd Geert aangesproken door de security die bij de ingang stond.
Hij slofte lekker door, ingehaald door Jesse die aan hem vroeg , weet je wat die man vroeg, waarop Geert zei, jawel hij is een proper en vroeg of ik naar binnen wilde. Jesse begon te lachen en vroeg of ik niet gezien had, dat er een Nieuwjaarsreceptie was , met mooi aangeklede mensen. De man zei dat je op de stoep moest lopen!
S'avonds hebben Dean en zijn vriendin voor ons gekookt ter afscheid.
De volgende dag zijn we begonnen aan onze Blue Mountaintrip. Deze liggen ongeveer 70 kilometer vanaf Sydney en is een prachtig natuurgebied. Centraal ligt de plaats Katoomba, waar erg veel mooie uitkijkpunten zijn. We hebben hier 3 dagen rondgekeken en mooie wandelingen gemaakt.
Hierna zijn we via kleine weggetjes en een pontje, waarop een Nederlands Emigrant werkte, richting New Castle gereden. Onderweg had Jesse zich verkeken op de hoeveelheid benzine. Het zou nipt worden volgens onze James en we waren dan ook gelukkig dat we in een klein havenplaatsjes bij een Liquerstore een jerrycan met benzine konden kopen. Het was een bijzonder warme dag, en we horen van de bosbranden, in de gebieden waar wij kortgeleden nog doorheen getrokken waren. We moeten er niet aan denken om daar in terecht te komen. In de tussentijd smeren we mekaar dagelijks in met factor 30 , want de zon is hier erg fel en gevaarlijk. Wanneer we aankomen bij de kust gaan we op zoek naar een camping.
Dit levert veel problemen op, de meeste campings zijn vol en de prijzen zijn erg hoog, het is natuurlijk hoog seizoen. Na bij 7 campings nee te hebben gekregen, zien we een parkje aan de rand van een rivier, waar een aantal tenten staan.
Er is een toilet, water en twee BBQ's.
Bij navraag blijkt dat deze mensen hier al verscheidene dagen staan en dat nergens een bord staat , dat vrij camperen niet is toegestaan. De meeste mensen gaan s'morgens weg en komen s'avonds terug.
We hebben dit drie nachten gedaan, overdag naar het strand, s'avonds, BBQ tje, tegen donker worden tentje op, slapen en de volgende morgen tent opbreken, ontbijten en weer de hort op. Onze Backpackersdouche ( douchen met onze slabak ) , was heerlijk en ik verlang hier nog wel eens naar.ouderwets mekaar nat houden met de gevulde slabak of waterflessen, heerlijk met die warmte. Na drie nachten kwam de Ranger ons meedelen dat we daar niet meer mochten kamperen op straffe van 110 dollar boete. Dus gaan we op zoek naar een camping en vinden een op 10 kilometer afstand, op Wangi Point in Wangi Wangi. Op deze camping staan vrijwel alleen stacaravans, maar het sanitair is prachtig evenals de douches. Vanaf hier kunnen we prima naar het strand.
We komen terecht bij Red Head Beach, waar we getuige zijn van een reddingsoperatie van Jesse, twee meisjes zijn in de problemen gekomen door de sterke stroming. Jesse trekt ze hieruit, zodat ze op eigen kracht naar de kant kunnen komen. We maken leuke tochtjes in de omgeving en bezoeken New Castle, een saaie plaats met een mooie kerk en een redelijke haven.
De laatste week, voordat we vertrekken hebben we ingepland om Sydney te bekijken. James brengt ons naar een camping in Sydney, niet ver van het Rockdale station, ongeveer 15 kilometer van het centrum van de stad. Sydney is een grote bruisende stad met 2 miljoen inwoners. We kopen een OV. Pas, waarmee gedurende een week gebruik kunnen maken van trein, bus en Ferry.
Ideaal, we hebben hier vier dagen intensief gebruik van gemaakt.
Sydney is een prachtige stad met fantastische bezienswaardigheden zoals o.m. The Operahouse, The Harbour Bridge, China Town, The Rocks, The Royal Botanic Garden en de vele shopping Malls, oude gebouwen, afgewisseld met hoge moderne kantoorgebouwen. We lopen heel wat af en de laatste dag bezoeken we het Olympisch dorp met de ferry's.
In het Olypisch dorp zien we het stadion en maken we foto's van de zuilen, met de namen van Inge de Bruin en van den Hoogeband.
Vanaf de ferry's hebben we een fantastisch uitzicht op de fraaie, enorme luxe huizen en gebouwen aan weerzijdes.
We bezoeken het strand van Manly en zien het cruiseschepen " de Oosterdam" van de Holland America Lijn, of deze onder de Harbour Bridge doorkan levert weer een mooie discussie op.
In de omgeving van Darling Harbour, zien we het badeendje, dat hier geplaatst is door een Nederlands kunstenaar, het zwembad vernoemt naar Ian Thorpe, het Taumbeling Park enzovoort.
En zo nadert het einde van een prachtige rondreis, door een verschrikkelijk groot land, waarvan we maar een klein stukje hebben gezien. Een land waar de natuur allerlei vreemde vogels bevat, waar de mensen gek zijn op hun boot en vissen. Huizen die de vrijwel de hele kavel beslaan, meestal opgetrokken uit hout,met daken , waarop golfplaten liggen. Bossen en parken, die gigantisch droog zijn. Waar de nachten toch erg koud kunnen zijn.
Een land dat op ons een prachtige indruk heeft gemaakt en de lange vliegreis waard was.
Kortom, dit land, en deze onvergetelijke reis, wat hebben we genoten samen met onze zoon, de reisleider!

foto's Australie met o.a. foto's van dit verhaal:

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.406401826037553.102975.100000032162818&type=1&l=316ae3adbc